Jesień jak nostalgia kolorową różdżką wrażliwe dusze dotyka,
coś się kończy, coś opada, coś przemija...
a zegar wciąż tyka... i tyka.
Przyjdzie wiosna, świeże, młode,
dusze ludzkie rozweseli...
Potem lato, tak cieplutkie słońcem ciała
rozanieli.
Lecz wskazówki wciąż się kręcą,
coraz bliżej do jesieni...
Tak co roku, lata lecą
Nikt i nic tego nie zmieni.
