Poezja życia

Liczysz godziny do zmierzchu
a obok siedzi ona
gra tęsknotę do serc

Niebo płacze
ty patrzysz w głąb jej oczu
rumieniąc się przy tym jak dziecko

Zapada zmierzch
świat powoli usypia
i zaczynasz grać wraz z nią

Płyniecie z falą muzyki
obijając się o brzegi codzienności
a gałęzie czasu uginają się od wspomnień

Wers po wersie
wiersz po wierszu pisze się
księga człowieczej miłości

aloya