Obojętność - na miarę czasu,
sztuczna żmija.
Leczyć się nie da, owija pętlą
życie.
Skostniałych przekonań, nie ogrzejesz
ciepłym sercem, ni kochającą dłonią.
Pragnę zostać w sobie, zarazem
wyjść do Ciebie z duszą
naprzeciw.
Obojętność kaleczy -
wbija wykałaczki
pod skórę - chłodną, w wilgotne
usta.
W moją wiarę w miłość
- zdechła.
