Wiatru jestem i słońca

Nie mów o miłości
Znam ją
Wiem jak boli
Czas nieco ból łagodzi
Lecz jak ciało obce w ranie
Tkwi i nie pozwala jej się zagoić

Nie mów o tęsknocie
Znam ją
Jakby była cieniem
Wyłania się zza zakrętu
Z myślą zespala nieudolnie
Ukryta za pustym spojrzeniem

A ja tam na wzgórzu
Z twarzą naprzeciw wiatrom
Włosy targa tęsknota
I miłości blade dziś światło

Splątane myśli i słowa
Prawda kontra iluzja
Szarość zabrała kolory
Na wszystko co nowe za późno

Więc nie mów o tęsknocie
Miłości nie wspominaj
Tylko tam jestem bezpieczna
Należę do słońca
Do wiatru
Do nikogo więcej
Wolna
Niczyja

szybcia