Nic nie odwróci biegu przeszłości.
Lecz przeszłość dogoni cię niebawem.
Udręką moją ona jest, kłótnią, płaczem, żalem.
Patrzę w lustro i już nie widzę siebie, tylko tak jakby za karę, widzę kogoś innego kto nie jest wart miłości, szczęścia, życia..
Nie mam śmiałości prosić o troskę, pomoc czy wiarę, nie mam siły już żyć co przyjdzie niebawem...
Bardzo dużo emocji, ale dlaczego tak dekadenckich? Trzeba patrzeć w przyszłość i chwytać każdy następny dzień, który jest nam dany. Pozdrawiam cieplutko :)
