Noc spadających gwiazd

Zjonizowany strumień nut formułuje mój oddech
Chemiczny smak powietrza drażni szósty zmysł
Pod łukiem nocnego lazuru zamykającego przestrzeń
rozgwieżdżoną neuronami, między wymiarami,
w których nie ma mnie

Kamień filozoficzny – krystaliczny rdzeń duszy
Fluorescencyjna krew zamrożona fantazją
Pączek też ma przecież dziurę w środku!

Określ kształt muzyki i policz jej pole,
wiedząc, że kąt między przecięciem jej przekątnych
jest jedną z liczb Fibonacciego

Dusza spala się jak Słońce
płomieniem z ognia św. Antoniego
W nic już nie wierzę i za niczym nie tęsknie

Życie to niekończąca się rewiwescencja
Świecę śmiercią jak zorza polarna
Nad jednym z biegunów mojej osobowości
I tak się zastanawiam…

Cóż jest w bycie prócz nicości?

Zig