Zawilce

kto je tutaj posiał
może wiesz
w zaułkach świata
stromych zboczach
kto po zimowym
zbudził śnie
powiedz mi proszę
po co

domyślam się nie powiesz nic
choć może wiesz coś więcej
wygląda
jeszcze da się żyć
ze złotym drobnym sercem

spotykam je i tam i tu
w wędrówce poprzez ziemię
nie są ułudą w barwnym śnie

tak
to są wiersze nieme


ktoś
je tu posiał
może być
rozgoszczą się przez chwilę
pytam czy z nami da się żyć
uśmiechnął się zawilec

i był to uśmiech pół na pół
co wymknął się przez smutek
można bez skrzydeł i bez kół
jeszcze nie wszystko strute

Inez2