Późnojesienne westchnienie

Szare niebo, jak na czarno-białej fotografii,
zamglonym woalem rozsiadło się na łąkach.
Komponuje magię jesiennej scenografii
z koronkami pajęczyn na trawiastych słomkach.

Łagodzi spojrzenie rozmytym krajobrazem
w dżdżu - maleńkich kropelkach, ukrytym pryzmacie.
I tworzy pejzaże z bezimiennym malarzem
w niewzruszonej jesieni dumnym majestacie.



Wierszyk z tomiku pt. ''Dwanaście wagoników Roku''


Grażyna Jasikowska

jagraszka