Włóczęga

Nękany ścieżkami ślepych zaułków
Stłumiony bezsensem powszechnego sensu
Jestem sierotą, a może włóczęgą
błądzącym w świetle własnego cienia.

kuba1267

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2018-12-21 12:01

Komentarz autora:

Strona glówna

< kuba1267 >

< wiersze >

Ja2 | 2018-12-22 20:07 |

Poukrywałeś, ale nie głęboko. Jesteś zmęczony, zawiedziony i niepogodzony. Sieroctwo mentalne jest nam w większości przypisane. Bo jest w nas dwoistość.

jagraszka | 2018-12-22 19:01 |

Zastanawiający tekst...

Viasyl | 2018-12-22 11:53 |

Tak się czasami czujemy wszyscy... ale w rzeczywistości jest inaczej... pozdrawiam...

Ziela | 2018-12-21 12:43 |

Nawet lekko absurdalny…

Ziela | 2018-12-21 12:39 |

Brak komentarzy