dopóki szumią drzewa martwa cisza tu nie zagości... ostoja miejscem dla utrudzonego wędrowca dla nierzucającego słów na wiatr mima dla wyimaginowanego jednorożca ucichnie huk morza zamilkną za horyzontem groźne pomruki zastąpi je szum drzew kwilenie niemowląt i klaszczące w dłonie strumyki
Henryk_Konstanty
