rzewnie, lecz rześko

Z dala od zgiełku i hałasów miasta
- zapasy jadła na tydzień z okładem;
a jam pośrodku bieszczadzkich połonin.

Nikt mnie tu z czasem, terminem nie goni
- żyć, nie umierać w tak sielskim nastroju.

Nad ogniem strawę sobie zagotuję,
także herbatę z ziół rosnących dziko,
czując przedziwną moc dawnych pokoleń.

Zielono płowe połonin bezkresy
- wśród nich zapewne wilk, niedźwiedź też żyje,
jam obcy pośród, ze stratą niczyją
tutaj stanowię drobinkę natury.

Obym mógł jeszcze wrócić po raz wtóry
w odległe strony, skąd przecież wyrastam
- za doczesnego życia by to się spełniło ..

Los bowiem mnie odrzucił w nadmorskie krainy,
więc nawet moje kości już tutaj nie spoczną ..

Nie czas dziś jednak boleć nad ową przyszłością,
kiedy w garnku pyrkocze nad ogniskiem woda
- i aż prosi, by do niej coś na zupę dodać ..

A to już tu i teraz trzeba mi wykonać
(mięsko jak i przyprawy wprost z natury łona).

Za chwil parę zapachy warzonego jadła
wypełnią okolicę, zachęcając gości
- nie wiem, czy też rad będę ich tu obecności

bronmus45