Przepychanki Miłosne

Jadę do Ciebie za tirem we mgle,
Księżyc w pełni przebija się.
Przebaczam Ci w myślach każdą intrygę.
Znów tylko ponaprawiać wszystko chcę.

Nocą za pomocą nawigacji zakręty tnę,
Jakbym grał w jakąś wirtualną grę.
Spieszę się, by jak najszybciej do Ciebie dotrzeć,
By spełnić kilka własnych istotnych potrzeb!

Szczodrze wyposażyła Cię matka natura.
Korzystasz z tego nieraz w taki sposób,
Że u twego boku poruszam się
Jakbym chodził o kulach.

Nad swoim losem w ukryciu często się rozczulasz.
Może ma to powiązanie z tym, że musisz rodzić w bólach?
Może dlatego, że na ból jesteś bardziej wytrzymała
Łatwiej przychodzi Ci go zadać?
Jak to z Tobą jest, mała? Ała, Ała!...

Wadliwa jesteś tak samo jak ja.
Niedoskonałości piętno widać dookoła:
Na ulicach, w szpitalach
W poszczególnych domach, czy w szkołach.
To coś, przechodzi przez myśl w ludzkich głowach;
Psuje nastroje, jak nieraz trefny towar.

Są miliony ludzi, którzy pragną zacząć wszystko od nowa.
Droga po szczęście jednak zamyka się często w kilku słowach:
Miłość, nienawiść, zawiść, śmierć, odmienność kulturowa!

Góruje ponad wszystkim złym człowiecze wybujałe ego.
Powiedz człeku szczerze,
Jak się odnosisz do poczynań jakiegoś twego znajomego?
Co w gruncie rzeczy u niego
I co to znaczy dla Ciebie samego?

...Przecież nie ma tego złego

Od podwórza dostrzegłem delikatne światełko.
Emanowało je twoje okienko.
Na drzwi wejściowe znacząco machnąłem ręką.
Stanąłem przed nim jak wryty podziwiając twoje piękno!

Nie groź mi tu palcem, nie groź!
Otwórz mi lepiej, proszę, bo pragnę być już wewnątrz...
Ciemność dookoła sprzyja, zaczynam czuć z tobą jedność.
To jest tak pokręcone, że tylko wziąć rozbieg i z impetem o ścianę jebnąć!
Wspominałem kiedyś już,
że nie uda mi się trafić w sedno tych burz?
No cóż, wypowiedziałem w życiu
Bzdurę nie jedną.

Znów Ci wiersz napisałem.
Chyba wyszło tak, jak chciałem...

Zloty5