Powietrze

Jesteśmy powietrzem. Bez oczu, serc. Pamięci
Spakowane, w toni rzeki z napisem „przeszłość”
Nie rozmawiam, dopóki nie zapytasz. Z cierniem
Nie pomogę, dopóki nie poprosisz. Jestem przecież

…. powietrzem

Nie ma uśmiechu na zawołanie. Przejścia do porządku
Świat jest już inny. Zmieniłem się. Zmieniłaś mnie ty
A zatem jestem tym, czym jestem. Powietrzem
Nie ma niewolników serc. Każdy ma swoją wolę

I wybór

Mój wybór pozostaw mojej osobie. I moje życie
Nie straszę. Nie kłócę się. Odchodzę w swoją stronę
Jeżeli zatem jestem kilka kroków od Ciebie. Nie kocham
Nie nienawidzę. Nic nie robię. Jestem tylko powietrzem


Marcin_Olszewski

Średnia ocena: 8
Kategoria: Miłosne Data dodania 2019-09-07 21:10
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Marcin_Olszewski > < wiersze >
skala | 2019-09-08 11:19 |
zgadzam się z Ja2 ,dołuje ten twój wiersz ,wprowadza w marny nastrój
Ja2 | 2019-09-08 07:41 |
Nie Ty wcale nie jesteś pogodzony, Ty skarżysz się i niczego nie kończysz.
Viasyl | 2019-09-07 21:15 |
Pogodzenie się ze swoim losem to sztuka... głęboki przekaz i bardzo emocjonalny...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się