Nigdy więcej

Kiedy miałem dwadzieścia lat

zaczynały się strajki w Gdańsku.

Jechałem na Śląsk i uczyłem się milczeć.

Krzyczałem do lustra w tłumie ludzi.

Szukałem szczęścia na opak.



Kiedy miałem dwadzieścia lat

wszystko malało z wiekiem.

Świat na wyciągnięcie ręki pękał.

Nie umiałem się z nim uporać.

Przybywało jedynie lat.



Kiedy miałem pięćdziesiąt lat

zmieniły się rządy i ludzie.

Ja przestałem mieć marzenia.

Świat z dłoni uciekł w ból haluksa.

Pozostała nadzieja na nieśmiertelność.

kamor7