los poety

kiedy wiesz że już coś minęło
na zawsze i bezpowrotnie
kiedy słowa są tylko fasadą
wypowiadane górnolotnie
a za nimi się kryje obłuda

gdy marzenia toną w absurdach
które dziełem są tych na górze
chwasty ziemię opanowały
a w płomieniach popielą się róże
ty wraz z nimi umierasz

bierzesz w dłoń białe gęsie pióro
i swój ból na papier przelewasz
no bo każdy poeta przed światem
swoją duszę przed ludźmi otwiera
potem ginie pośród swych wersów

piotr skała szkudlarek

skala