Lato lubi powracać

trzymam słońce
czuję jak chwieje się w dłoniach
wtulam je w ramiona i głaszczę czule
w starej wierzbie szukam schronienia
i ochłody w upale życia

światło przedziera się przez burzową chmurę
w nim tak dużo pragnień rozpalających marzenia

w ciszy lipca tak pięknie i słodko
jak co roku o tej porze
dawne barwy zabrał czas
w jesiennym pejzażu nie ma przyszłości

wciąż dodajesz mi miodu do herbaty
nie czujesz że uleciał dawny aromat
nasza miłość zgubiła kolory
został obraz ze wspomnieniami
który zatacza ciasne granice

przeraża mnie ten zegar
wracające sekundy przeszłości i przyszłości
rozszarpana całość

lato lubi powracać

Irena