jestem pustką

z wiatrem dziś rozmawiałem
drzewem przydrożnym i kroplami deszczu
tymi co łzy moje skrywały

smutek to tylko czy żal pełen bólu
w tej samotności sam już siebie gubię
nieczuły na świat ten- odrętwiały

czas gdzieś upływa już nie jest mi cenny
już tylko cichym zegara tykaniem
pustka jest wokół i sam pustką się staję

są ludzie a jakby ich wcale nie było
gdyż dla nich jestem tylko jakimś cieniem
samotność to tylko czy już umieranie

piotr skała szkudlarek

skala