Świat zespolony

Nasza podróż zaczęła się u podnóża gór
Po drodze - nie wiem - widzieliśmy chyba
ze sto trupów, lecz później
zniknął sens liczenia ich od nowa, bo

na wyższych poziomach matematyka
przestała zawierać liczby,
dalej były tylko litery, a my

tworzyliśmy z nich słowa

Nie mogliśmy mnożyć naprzemiennie
ale codziennie wyciągaliśmy
pierwiastek z liczby ujemnej

Tak, stary, brzmi niesamowicie
Ale przyznaj – poniekąd
postępowaliśmy tak całe życie,
tylko na innych płaszczyznach

„Postępowaliśmy”.
Lubię to słowo.

Świat zespolony
Świat urojony
Część z tego jest rzeczywista.

Przestrzeń wektorowa
na marne usiłowała
uchwycić wymiary
naszej miłości

Tych, co stąpali twardo po ziemi
nie spotkaliśmy
Choć los ten sam wyznaczył nam szlak
Lecz my – och,
jesteśmy lekkoduchami!
Więc tamci w ziemi, my – w niebiosach
zostawiliśmy ślad

I choć oni tam szli dla wspaniałych widoków,
my ten najpiękniejszy dawno odnaleźliśmy
spoglądając sobie w oczy, bo

w nich odbijał się świat

nienazwany, nieoznaczony
żadną pieprzoną turystyczną flagą
Nikt, poza nami, nie musiał o nim wiedzieć.

Zig