* Tęsknota odsłania noce i dnie uderza – budzi łzę * Niedługo potem wyschło źródełko zostało milczenie w którym wiatr niesie skargę * Strącam rosę z jesiennych liści pozwalam oczom widzieć w nich jedynie łzy * Jestem – przemijam – znikam nieuniknione pozbawia sił
Irena
