Między nami

na wykwintnych stołach
waży się ludzki los
gdzie nie widać granicy
ponad pępkiem

na opuszczonej ziemi
bezradność obnaża prawdę
gdzie przepych
ograbia ludzką godność

za jedną garść ryżu
uśmiech rozrzedza krew
tak między nami
zionie przepaść

otwarte przebite serce
ugodzone niewiernością
w kokonie cierpliwości
stwarza nowy świat

iśka