zatracenie (wiersz warsztatowy)

jest w twoich oczach takie miejsce
że się zatracić chce na wieczność
i całą przestrzeń chce opisać jednym szeptem
zaklętą w ciszy magią westchnień

jest w takiej ciszy ogrom smutku
i pustych rąk bolesne drganie
gdy spazm przelewa się nad głową
i nami których ciągle nie ma

nas nie ma i nasz świat oniemiał
łzawym bezmiarem płynie ziemia
lipiec łka deszczem jak listopad
zamiast miłością chłodem chłoszcze

a może karą jest za miłość
gdy tej miłości nazbyt wiele
wibracja tęsknot a pokutą
że to nie teraz i nie potem

Myślibórz, dn. 11.07.2022 r.

ula71