wszystko co mam pięknego

''zdumiewa to
co jest
na bezbrzeżnych oceanach minut
księżyc
jak jednooki Pan Bóg
żółty liść za oknem
gruby brzuch sikorki na parapecie

wszystko przemija
co nas zdumiewa
piękno
dotyka nas
boleśnie''
- ula71, wiersz: październikowo
(Myślibórz, dn. 02.06.2014 r.)

są fotografie
zakonserwowane łzami
które nigdy nie porastają kurzem
i których nie zabije czas
są twarze bez śladu manii wielkości
a jednak o wielkich sercach

babciny uśmiech i łagodne spojrzenie spod okularów
przypominają o cieple i spokoju
ciepłych drożdżowych racuchach
kuchni z duchówką
pachnącej suszonymi jabłkami
mama siedząca na ganku
na kraciastym kocu
w kwiecistej uszytej
przez siebie sukience
wystawiająca twarz ku słońcu
- żywa i zdrowa -
w czasie tak dawno minionym
że prawie nierealnym
jakby nigdy się nie zdarzył
uśmiechy szczere
nie - robione pod linijkę
bez sztucznych rzęs
bez jakiegokolwiek śladu makijażu
a jednak tak piękne
że boli samo wspomnienie
czasu który umarł i już nie wróci

i wreszcie ty z tajemniczą nostalgią
którą wzięłam za miłość
i jej uwierzyłam
bliski a jednak nieobecny już wtedy
cóż z tego że żywy
skoro dziś tak daleki

choćby ukryć to wszystko
na dnie szafy
nie da się zapomnieć

wszystko co mam pięknego
zostało na zdjęciach

to właśnie miłość


Myślibórz dn. 16.09.2022 r.

ula71