za szybą (wiersz warsztatowy)

czasami jest mokra od łez
skraplających kawałki historii
mających dziwną moc przyciągania
może dlatego że skrywa za szybą
migawki radosnych zdarzeń
zatrzymanych na wspólnych zdjęciach
trochę ich przecież kiedyś było
i za każdym razem
dzwoni w uszach nieudawana czułość
świeżość i szczerość zapewnień
bijąca z uchwyconych kadrów
krótkie tak w porzuconym złotym krążku
błyszczy wzruszeniem i dostojnością
teraz już podeptanej chwili
zostawiając w głowie szmer
rozrzuconych na szczęście grosików
zbieraliśmy je razem - pamiętasz?
śmiały się do nas pod stopami
i kazały wierzyć
że tylko śmierć
nas rozłączy
a przecież zrobiło to życie

dziś stoi w ciszy
odbijając słońce w twoich oczach
powagę i skupienie w wyjątkowej chwili
niecierpliwość splecionych dłoni
przyśpieszony oddech

a ciebie już nie ma

nie pamiętasz

Myślibórz dn. 11.10.2022 r.

ula71