jesiennienie (wiersz warsztatowy)

''Ludzie? (...) Wiatr nimi miota - nie mają korzeni - to im bardzo przeszkadza'' - Antoine de Saint-Exupéry


jesiennieją coraz bardziej dni -
w wieczorach
zakorzenia się ciemności smutny czas
a ty przecież szukasz światła - nie pozoru
co udaje że się pali w kruchych szkłach

bezsłonecznie wypatrujesz blasku szansy
i miotany wiatrem jak ten suchy liść
szukasz siebie nie na zapas - nie awansem
pojąć chcesz czy warto stać czy może iść

tylko dokąd i czy trzeba gnać za stadem
co się ludźmi chce nazywać i wieść prym
w każdym miejscu w każdej chwili
w złudzie każdej
i łokciami się rozpycha siejąc dym

a ty tylko chcesz spokoju i pewności
że nie spali się za tobą żaden most
mijasz dymy mijasz tłumy nienawiści
ostrych gwoździ w twoich stopach cały stos


Myślibórz dn. 30.11.2022 r.


ula71

Autor zablokował możliwość oceniania. Kategoria: Inne Data dodania 2022-11-30 16:50
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < ula71 > wiersze >
jagraszka | 2022-12-03 21:30 |
Podobają mi się Twoje przemyślane wersy.:)
ula71 | 2022-12-01 23:23 |
Dziękuję Ula, również pozdrawiam
ula | 2022-11-30 18:51 |
Bardzo piękny przekaz dla wielu z nas. Pozdrawiam jesienniejąc.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się