JESIENNE WYZNANIE

Zniknęły łany
opustoszały zagony...

zabieram z pola
na czubku buta
krople rosy
zebrane z traw
i przyklejony liść
na przypomnienie lata

nagi krajobraz
ubieram w marzenia
póżnojesienne
ze szklanką herbaty w tle

szarą melancholię
próbuję pomalować
ale życie
nie komputer -
zmieniasz kolor
i masz słońce

przez listopadową chmurę
muszę się przebić do końca
wystawić czułki na ciernie
przyjąć ból
cierpieć...
i czekać aż przeminie
nim następny nadejdzie.

Ewawlkp