Jest jeszcze nadzieja

przez okno swojej celi
widzę skrawek błękitnego nieba
łza smutku się potoczyła po policzku
tak mi brak wolnej przestrzeni
tak mi brak ciepła domu rodzinnego
tak mi brak Twoich rad mamo
których nie słuchałem
tak mi brak Twojego głosu
niosącego ukojenie skołatanych myśli
ale jest we mnie nadzieja
i to mnie trzyma przy życiu

staszek