Kręte drogi życia

25.09.2006
...krocząc drogą życia miejmy świadomość istniejących przeszkód...

kręte drogi życia nie raz wyboiste
gdzie drogowskazami są lata
usłane kamieniami problemów
niektórych nie sposób usunąć
nadkładam wtedy czasu by je obejść

wchodziłem wówczas na radości ścieżki zielone
polne dróżki rozmyślań
czasem prowadziły na manowce
błędne ogniki bagna rozpaczy
kusiły migotliwym blaskiem

zmęczony wędrówką po szlaku istnienia
zasypiałem pod drzewem zapomnienia
budziłem sie z brzaskiem nadziei
posilony słodkim owocem lepszej przyszłości
szedłem dalej

i nadszedł ten dzień
ujrzałem przeszkodę nie do ominięcia
stałem na krawędzi przepaści zwątpienia

poszarpane brzegi spinał wiszący most uczucia
niepewnym krokiem szedłem po nim
pełen obaw
wówczas poczułem dłoń przeznaczenia
przeprowadziła bezpiecznie
nie puszczając nawet na chwilę

po drugiej stronie spotkałem górę spełnienia
na jej wierzchołku umierał kwiat naszego istnienia
wspinałem sie do niego
pokonując demony przeszłości
ostre skały niedopowiedzianych słów
pomimo bólu i cierpienia
przezwyciężyłem trudne chwile zwątpienia

na szczycie ostatnimi łzami jakie miałem
podlałem gasnący kwiat
wówczas ożył i rozkwitł
mi na dalszą drogę sił już brak

położę sie na zimnych głazach żalu
zasnę snem wiecznej tęsknoty
z obrazem kwiatka niespełnionej miłości
bo nie dla mnie chyba przeznaczony ten kwiat

Tristan350