Quo vadis amore

2006-11-06 …dokąd zmierzasz moja miłości…

quo vadis amore*
to pytanie zadaje wciąż
przyszłaś tak przypadkiem
oplotłaś czułością delikatną jak muślin
oczarowałaś barwą tęczy
rozpaliłaś ogień wieczny

ogrzałaś dotykiem czułym zziębnięte serce
dałaś nadzieję na lepsze jutro
w oczy sypnęłaś złotym piaskiem
uwiodłaś słodyczą słów
pocałunkami namiętnymi

nuciłaś melodię cudną
wygrywaną na harfie duszy
tak delikatnie trącasz struny
niczym motyl
muskasz skrzydłami zapomnienia
ukoiłaś smutek dając radość kochania

poprowadziłaś za rękę
jak bezradne dziecię wiedzie matka
dałaś nic szczęścia jak Ariadna kochanemu
nauczyłaś patrzeć na świat innymi oczyma
uczysz pokory i wybaczenia
jesteś niczym Temida z opaską
na oczach sprawiedliwości

składasz pocałunek śmierci na ustach
nieszczęśliwych kochanków
jak również wkładasz wieniec lauru
na skroń zakochanych

dajesz skrzydła szczęścia bogini Nike
symbolu zwycięstwa nad żalem śmierci
potrafisz również strącić
w otchłań cierpienia

ty łączysz dwie dusze zakochane
i rozdzielasz bezlitośnie
kładziesz kwiaty żałoby na grobie uczucia
wskrzeszasz również martwe serca
skute lodem tęsknoty

więc zadam jeszcze raz to pytanie
quo vadis amore*
pozostań tu przy mnie choć chwilę
nie odchodż jeszcze
moja świeca miłości rozpalona
niech nie gaśnie teraz
nie chcę mroku zapomnienia
czarnego woalu żalu
po ukochanej osobie
*-(z łaciny dokąd zmierzasz miłości…)

Tristan350