Strach Przed Miłością.!

- Boję Sie Miłości.?

- Tak.!

- Ależ Dlaczego.?

- Ponieważ Boję Się Odrzucenia.!

- A Jeśli On Mnie Pokocha Taką Jaka Jestem.?

- Ja Go Już Kocham.! Ale Nie Wiem Czy Chcę Być Kochana.!

- Jak To.?

- Ponieważ, Gdy Nie Jestem Kochana Jest Mi Łatwiej Się Rozstać.!

- Chcę Rozstania.?

- Nie.! Ale Ono Nadejdzie.!

- Czemu Tak Sądzię.?

- Zawsze Nadchodzi W Tej Chwili Eufori.! Potem Zostaje Nam Smutek, Łzy.!
Ja Nie Umiem Ich Opanować. Na Samą Myśl O Zerwaniu. Ah. Serce Mi Drży.! A On...

- Co On.?

- On Nie Jest Pewien Uczuć. Może Pokocha Jak Straci.! A Może Wogle.!

- Czemu Tak Sądzę.?

- Ponieważ, Gdy Się Kocha Nie Patrzy Się Na Całokształt, Ale Dostrzega Się Najdrobniejsze Szczegóły, Cieszy Się Człowiek Z Drobiazgów, Spojrzeń, Uśmiechów.!

- A Jak Jest.?

- Nie Wiem. Nie Wiem Co To Miłość.? Nie Wiem Co Chcę Czuć.! Lecz Wiem Co Czuję.!

- Wiec, Co Czuję.?

- Miłość.? Może. Jednak Zostawmy To Tak Jak Jest.!

- Dlaczego.?

- Ponieważ, Nie Chcę Już Płakać, Cierpieć I Myśleć O Końcu Gdy Ledwo Jest Początek.!
Poprostu Poczekam Aż Pokochają Mnie Tak Nieidealną Z Wadami.!

misia13