ŻYCIE...TAKIE

Zbyt piękne by prawdziwe być mogło,
zbyt prawdziwe by móc się tym cieszyć.
Myślisz, więc zjawa lepsza jest niż byt.
Marzeniom oddając się bez pamięci,
jak Bóg poczuć się, choć raz
i stworzyć swój prywatny świat.
Odlecieć, jak Ikar nad chmury,
na skrzydłach zapomnienia
unieść się wysoko do góry.
Jednak zegar już tyka,
czas dotknąć stopami znów ziemi
i powrócić znów do krainy cieni.
Taniec w obłokach zakończyć już pora.
Orkiestra już grać przestała.
Lecz co to? Drogę powrotną zgubiłeś?
I nie wiesz już,
co jawą jest,
a co tylko życiem...
...zwyczajnym

Lu23