Przemijam.

Kwiaty jesieni nadchodzą z zimą,
wiatr krusząc zmienia tęsknotę w żal.
I mroźnym zmierzchem siedzę samotnie,
pod dziką jabłonią patrząc w dal...

Ileż to wiosen jeszcze przepłynie
przez pajęczynę smętnych lat.
Siwa staruszka cicho wzdychając,
dziką jabłonkę zmieniła w sad.

shadow

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2009-11-09 19:12

Komentarz autora: przepraszam was moi kochani krytycy. wena mi stanela jak cholera nic nie moglam napisac. ehh... i tak najlepiej mi nie idzie... zreszta jak widac,

Strona glówna

< shadow >

< wiersze >

niewazne | 2009-11-11 12:53 |

Jak pięknie ujęte przemijanie czasu... Niesamowite wrażenie na mnie wywarł ten wiersz... Byle takich więcej ... Piękny

Anegdotka | 2009-11-11 11:31 |

Podoba się :)

Brak komentarzy