ludzie-nie drzewa

zimowy las przybrał kolor sepii
zmęczone drzewa stoją dumnie
tutaj odpoczywam
tu czuję się najlepiej
w czarno-białym niemym tłumie
drzewa to ludzie
ludzie jednak nie są godni
żeby o nich mówić
stoją jak las
rosną w zepsuciu w zawiści
i zbrodni
pieniądz jedynie odmierza im czas
uwielbiam chorały wiatru
między gałęziami
echo przyjaźnie od pni się odbija
na pytania odpowiada pełnymi zdaniami
a człowiek
jednym słowem zabija

szybcia