Postulat piąty - Byśmy byli dość silni - 82

Postulat piąty - Byśmy byli dość silni, aby umrzeć, otrząsnąć się i powrócić w Miłości - 82

Zatrząsną się ściany, byś mógł być szczęśliwy.
Opadną liście z drzew, aby zapadł zmierzch
Nie będzie jadła i wody zabraknie.
Morze trucizną, być może się stanie.
Byś mógł być szczęśliwy, do grobu wejdę.
Zatknę do pracy diabły, którzy nie istnieją.
Z zaświatów przyjdę jeśli Mnie wezwiesz.
Abyś być mógł szczęśliwy i byś Nami,
mógł rządzić, rozkazywać i Nas poskramiać.
Lecz nie sprawisz, by Bóg się przed Tobą
kłaniał, na rozkaz i zachciankę niewinną.
Więc nie zejdę do grobu, by ponownie
zmartwychwstać, ale sprawię, że staniesz się lepszym.
Uparte Me myśli i trwałe,
lecz w ostateczności upadną.
Pod ziemię się zechcę zapaść,
jak i Me nietrwałe ciało;
abym się uwolnić od niego mógł,
zagłębić się w Odwiecznej Miłości.
Bóg Mnie przygarnie i wybaczy
Moje nędznego życia grzechy,
zsyłając jako dobrodziejstwo
materializmu, do ciała człowieczego.
Na jakąś planetę lub po prostu
na Ziemię; błękitny Nasz Glob.
Nie myślmy o cierpieniu, bo ono
sprawia ból o wielokroć większy,
niżeli samo cierpienie uparte w swym względzie.
A kiedy nastąpi śmierć, w jednej sekundzie,
uwolnisz się od bólu złorzeczy.
Czy jednak uciekać warto, od tego
cierpienia, od uczuć spontanicznych.
Będziemy chcieli tu kiedyś wrócić,
by godnie Miłości Boskiej dostąpić.

Kiedy zejdziesz z tego świata, w prawdzie będziesz się radował, lecz doświadczenia Ziemskie wraz z uczuciami Nas wzmacniają i z chęcią Tu wrócimy

Napisałem; dnia 26 października 1998 roku, Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333