Samotność (errator do wiersza >2010-09-19 10:49<)

samotność - pustka uczuć, pustynia świata;
odosobnienie, ziąb, Antarktyda, wyalienowanie,
Doświadczam.
Przychodzi jest cudnej ohydy rata,
Serce moje zimne jak kamień;
w kawałkach, w proszku, na pogorzelisku..
Nie mam siły, motywacji do niczego.
Antydziałanie.

Pustynia świata już na śniadanie..
Nie mam siły na wszystko i na nic.
Mojego żywota ciche, powolne
Bezwiedne, misterne,
Moje Znikanie.

Samotność - pustka uczuć, pustynia świata;
izolbanda, chore myśli, wegetacja,
Doświadczam!
Kolejna jej wysypiska, odpadów rata..
Jestem we fragmentach, milionach puzzli,
Nie mam ni siły, ni odwagi,
Nie mam nic
Sama żyję, niszczę, palę, piję.
Żyję czy nie żyję?
Siebie ryję!

Ludzi czujących racja -
''Kijem, batem, obuchem się okładasz''
Sama siebie orła piórem masakruję, biję.
Żywy trup, zimna kłoda to ja,
rzucony w wodę kamień, drewna polano.
Żyję, nie ma mnie, nie żyję.
Czekam na dopełnienie.
Może przyjdziesz rano..
Upadam.
Spadam.
Zanikam.
Się Wymykam.

Los nie wybiera,
albo wybiera..
Ja życiowa ściera-
Umieram.

stratocaster