W bałaganie trosk

Z galopem wiatru
we włosach
Zmrużone oczy...
Przemierzany
pędem świat.

Serce zdyszane .
Rozkoszy tempo
rządzi ciałem.

Szaleństwo
rozproszy
ten mętlik,
co zawitał w
bałaganie trosk.

Ucieknę!
Wiatr pozwoli.
Czyste myśli
odnajdą
właściwy szlak.

Pobiegnę
przed siebie.
Niech obłęd
złością żągluje.
Odgonię kujące
zwątpienie
.
Zmierzę się z bólem!
Oddam ten cios.
Zacisnę dłonie w
pięść ,by już nigdy
nie omdlewały
z niemocy ręce.

Nie dam się!
Receptę podrzuci
mijanych łąk
łaskawy szept.

Znajomy głos...
Gdy z ulgą - uwierzę
w kolejnej wędrówki
zbawienny sens.

soella