wbrew sobie




pokonałam lęk i zmęczenie
jednak wybrałam się tam
gdzie jeszcze kamienie
pamiętają daty i ognia żar

tak cicho tutaj i spokojnie
spojrzeniem usta przygryzłam
przecież mam zapomnieć!
po co więc tu przyszłam?

uciekłam jak z miejsca zbrodni
między brzozami błysnęło słońce
wiatr jeszcze bardziej chłodny
policzki takie mam gorące

sama siebie się wstydzę
nowego azylu poszukam
rozglądam się a nic nie widzę
i ciągle słyszę choć nie słucham


szybcia

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2013-12-07 21:14
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < szybcia > < wiersze >
kazap57 | 2013-12-08 13:26 |
jestem pod wrazeniem - potrafisz ujrzeć dla wielu niewidoczne i poczuć nawet niewyczuwalne - pozdrawiam
Ola | 2013-12-07 21:16 |
tajemniczy...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się