Stara fotografia

Patrzę na starą fotografię,
którą wykonał starszy brat.
Ukryć wzruszenia nie potrafię,
gdy na niej widzę dawny świat.

Przy kołowrotku siedzi babcia
i przędzie z wełny ciepłą nić.
Mama z butelką stoi w kapciach,
małemu dziecku daje pić.

Na stole stoi lampa naftowa,
rozprasza z trudem gęsty mrok.
na ścianie wisi stary kalendarz
ale nie widać który jest rok.

A kiedy dłużej na nią spoglądam
w mej wyobraźni zaczyna żyć.
Zegar zaczyna głośno terkotać,
pełne godziny liczyć i bić.

Świat ten odpłynął, dawno go nie ma.
Przebrzmiały echa już tamtych dni.
Z nim się spotyka tylko tęsknota
i również w nocy czasem się śni.

Wszystko się kończy, wszystko przemija,
wszystko zaciera bezduszny czas
i tylko stara, jak ta fotografia
może przypomni po latach nas.