Poezja

Poezja - wzruszenie i powiew nagły
co mija wraz z otwarciem powiek
boleśnie roni łzy tuszu
cierpi marząc by każda strofa
ważyła ponad ciężary tego świata
aby ta proza wątła ważyła ponad księgi
wierszem zapisane



I tylko ten powiew mnie trzyma.
I tylko ten powiew to ja.
I tylko ten powiew mej duszy
wznosi mnie daleko od dna.



Poezja - cichy śpiew ptaka i świerku zapach
co wznosi się ponad
co wznosi się ponad
co wznosi się ponad tumany kurzu
jak promień je przebija
jak miecz prawdy w me serce trafia



dogorywające zachody też są poezja
ale z bratnią duszą oglądane
stają się poezją zakazaną



trzask ognia
blask ognia



dłonie oddają ciepło przedmiotom
jak ogień lecz nie tak drastycznie
dłonie to przemijanie
jak ogień, tylko nie tak drastyczne



walka ze sobą
na kartce

walka ze światem
na rękach

walka z miłością
na ustach

walka ze światłem
na świecie



patos to stan przejściowy
jak stan umysłu tkwiący we mnie od lat
bezsilność to stan stały
jak jaskółka ulotny



krew jest szkarłatna bo szkarłat
to poezja
jestem szkarłatny od krwi bo jestem
swej poezji królem



czy to poezja?
czym jest poezja?
czy jest poezja?
i gdzie jest złoty środek
Horacy no gdzie?
to jest złoty środek
i to jest umiar o zgrozo
zachowany
bo to jest umiar o ludziach traktujący.

Chaos