Upadły
Upadam w otchłań, ciche szaleństwo,
Przebija ostrzem przez ludzkie cienie.
Jakbym był w klatce, złote królestwo
W którym na co dzień nie widzę siebie.
A w nim cierpienie, łza łzie nierówna.
Na przekór wszystkim spełniam swe żądze.
Wiara, nadzieja w to co zostało
We mnie z człowieka, mimo, że błądzę.
DArtagnan
|