przez mgłę

Z na wpół przymkniętą powieką
spoglądam przez szybę
Wyrwany ze snu – nie widzę świata
tylko cienie powyginanych gałęzi
rozmazane kontury człowieczeństwa
opisane na kruchej podstawie

Nie wiem, czy to łzy w moich oczach
czy powierzchnia szkła
oblepiona brudem mojej krótkowzroczności
Może to promienie słońca
zniekształcają powietrze
Może to ja
nauczyłem się dostrzegać coś więcej
oprócz materii...

Adam Cray