Paranoja

„jestem śmiertelny, lecz czy jestem człowiekiem?
jak piękne jest życie teraz, gdy nadszedł mój czas
ludzki los, lecz nic w nim ludzkiego
co po mnie zostanie kiedy umrę?
nie było niczego kiedy żyłem”

rozpostrzeć się na nieznanych sferach
wyodrębnić z tłumu
stać się istotą
w sensie metaforycznym

uczestniczyć
w defiladzie wrażeń
przed bladymi zmysłami poznania
unicestwić metafizykę

obserwować
czynić postęp
na skraju
momentu dziejowego
na skraju
oddechów
dzielących od nieznanego

pragnę
narodzić się ponownie
żyć w iluzji spokoju
w ekstazie kłamstw

Apokaliptyczny9