łąki przesiąknięte jeszcze piętnem zimy
przebiśniegi nieśmiało głowy podnoszą do słońca
zawisły na gałązkach kwiaty leszczyny
coraz cieplejszy wiatr żółty pył delikatnie strąca
wiosny przesileniem myśli rozdrażnione
a serce bardzo by chciało wyrwać się z ciasnych piersi
jak konie dzikie wolności swej świadome
pocwałowały tam skąd wyruszył klucz dzikich gęsi
wiara w kolorze budzącej się zieleni
z nadzieją pod rękę na rozmokłe szlaki wyrusza
jeśli bardzo się chce wszystko można zmienić
rozejrzyj się chłonąc wiosny czar
coś szepcze
posłuchaj
