Podróże (czyli o zaletach siedzenia przy biureczku

podróże - to moja pasja
lecz będąc sumiennym pracownikiem
całymi dniami siedziałem za biurkiem
ręka w rękę z podróżniczym przewodnikiem

dzień za dniem tak płynął
lecz oto - nagle wybawienie
od środy mogę oddać się podróżom
na biurko dostałem wypowiedzenie

westchnąłem raczej z ulgą
i od razu gdy w czwartek rano wstałem
nie oglądając się za siebie
swój plecak włóczykija spakowałem

i gnam już przed siebie
tam dokąd dusza się wyrywa
odwiedzę miejsca mi nieznane
słyszę, jak przygoda mnie przyzywa

najpierw - tereny depresyjne
poniżej poziomu morza schodzę
atmosfera robi się przytłaczająca
stąpam przed siebie w nieprzyjemnej trwodze

czuć nad sobą nie tylko niebo
doprawdy dziwne to wrażenie
gdy na swoich wątłych barkach
dźwigać musisz jeszcze całą ziemię

zmieniam więc otoczenie
decyduję się na marsz ku szczytom
gdy już je zdobędę
końca nie będzie szczerym zachwytom

buńczuczny swój pochód zaczynam
lecz w tej ciągłej samotności
jak dość szybko odkryję
nie odczuwam zbyt wiele przyjemności

na płaskie ruszam więc stepy
przede mną sięga aż po horyzont
identyczny, niezmienny, przewidywalny
kuszący spokojem nieznany mi ląd

idę raczej niespiesznie
cieszą mnie słońca promienie
lecz to co było tak relaksujące
po pewnym czasie wywołuje znużenie

w końcu uświadamiam sobie
że i owszem, podróżuję
i to już grubo ponad miesiąc
jednak satysfakcji jakoś nie czuję

owszem, za biurkiem siedząc
gdzie indziej być chciałem
ale jak się okazuję
łaski losu nie doceniałem

już mi nie jest tak wesoło
problemów coraz więcej jest wokoło
zostałem sam, od chwili wypowiedzenia
rodzina patrzy na mnie jak na wielkiego lenia

wniosek jeden:
szanuj biureczko swoje
bo bez niego grożą ci podróże
ale nie geograficzne - a raczej te po ciemnej stronie umysłu w twojej głowie

wielkaradosc