***

na najdalszej z linii
ciepło miesza się z chłodem
ciało wzdryga wolno
z dozą przyjemności

wzrok ugrzązł martwo
źrenice nie oddychają
serce przestało liczyć

uciekł gdzieś świat
przepadł gdzieś świt
chłód tuli twarz
rozpuszczając byt

na najdalszej z linii
noc rozlewa skrzydła
ciało leży nieruchomo
z dozą wiecznego snu

Ccclaudia