| Magdis | 2015-09-13 19:13 | |
| No... chłodem bije na pół kilometra. I jak na nierozćwiczone palce, to ,,rozrastanie się pośród wrzosowisk'' całkiem, całkiem Ci idzie;) |
|
| Michal76 | 2015-09-03 21:09 | |
| Druga obraz, jaki mi się ukazuje po przeczytaniu, to spokój... Wreszcie umarło lato, zbladło niebo, listopad to czas spokojnego rozrostu, znowu pełniejszego, głębszego oddechu, wewnętrznej ciszy, trwania w spokoju zasypiającego drzewa... gdy serce bije nie w ziemskim lecz w kosmicznym rytmie. |
|
| Michal76 | 2015-09-03 21:00 | |
| Ugrzęźnięcie w bezczasie. Pomiędzy latem, które pływa jak topielec w listopadowym deszczu, a zimą, która nie nadejdzie, śnieg nie pokryje wrzosowisk, wciąż kładących się do snu lecz wewnątrz duszą się ostatnie słowa, odleciały demony...miasto ciąży swą szarością, pozwbawia oczy blasku i... sięga po ostatnią iskrę, która z nich wypływa.... |
|
| p_s | 2015-09-03 15:00 | |
| nierówny lecz wręcz zmusza do zatrzymania sie nad nim... |
|
| Xii | 2015-09-02 21:17 | |
| To zależy jedynie od osobistego punktu widzenia. Jeśli o mnie chodzi, to myślę, że tak, że jest taki moment, wyjątkowo subtelny, kiedy myśl o dłuższym zastnawianiu się wydaje się po prostu stratą czasu, i że lepiej rzucić to wszystko w diabły, bo za trzy i tak żarówka rozbłyśnie podczas obierania ziemniaków. |
|
| Karcharot | 2015-09-02 20:06 | |
| Tak się zastanawiałem, myślisz, że można zastanawiać się za bardzo? |
|
Brak komentarzy
|
