Pamiętam

I pamiętam

Kiedy szkliste ziarna goryczy
Przebijały delikatną thankę serca
Milczeliśmy

I gdy mroźne krople narastały
Jak góry w okresie mezozoiku
Milczeliśmy

I że gdy ciemność ciężkiej rozpaczy
Wzrastała w naszej piersi
Milczeliśmy

(Tak milczeliśmy)

Nie zobaczy człek milczenia
Ani pustki sztucznego uśmiechu
Bolesnego wygięcia warg
Rysy rzeźbionej kłamstwami

Nie zobaczy człek milczenia
Jedynie krzyk ciszy w hałasie świata

Pominięty
Zapomniany

Jedynie szept
Szept i ciszę

I w końcu ciszę

L3nor

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2016-10-19 19:18

Komentarz autora:

Strona glówna

< L3nor >

< wiersze >

p_s | 2016-10-20 14:53 |

Cairena | 2016-10-20 14:46 |

W ciekawy sposób napisany. Bardzo emocjonalny wiersz...*

p_s | 2016-10-20 05:13 |

...a gdyby tak pozbyć się I w strofach "I pamiętam"...? oraz kropek stawianych wybiórczo...? zostałem zatrzymany na dłużej, nie wiedzieć czemu; pozdrawiam

jessika | 2016-10-20 00:28 |

Nie wiem co ale coś mnie zatrzymało w tym wierszu. Podoba mi się.

Brak komentarzy