Jakoś tak

Zawsze jakoś
Jakby nic ot tak sobie
Ubierz się jakoś
Usiądź normalnie
Nie tak - ja to zrobię

Czy choćby na chwilę sobą dopełniona głowa
Uczone komórek szablony dobierają słowa

Czy przekonań sploty co tak wiodą prymy
Nie są tylko echem ubranym w nowsze rymy

I z papieru uniform blyszczący fleszów blaskiem
I odrysowany uśmiech makijażem płaskim

Sumienie z wolą coraz mniej już silną
W zadyszce sapią bo coś być powinno

I jakoś to wszystko w tym życia pędzie
Smutkiem rymuje z jakoś to będzie

pawlikov_hoff