Człowiek z porcelany

Człowiekiem jestem
Z krwi i kości
Pełnym przeciwieństw
Łaknącym miłości
Człowiekiem jestem
Jakby z porcelany
Dotykaj ostrożnie
Bo zostaną plamy
Od obojętności
Goryczą parzonej
Lub od nachalności
Żądzą przepełnionej
Uważaj! Delikatniej
Pęknięcie z lewej strony
Ten egzemplarz nie raz już
Był prawie stłuczony
Proszę! Nie rozbijaj
Chcę trochę posłużyć
Lecz możesz swe usta
Z miłością zanurzyć


tylko_Patka

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2017-05-21 20:58
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < tylko_Patka > < wiersze >
szmaragd | 2017-05-24 17:35 |
Piękny wiersz pełen metafor cudowne porównanie właśnie do tej pękniętej porcelany która pomimo swej kruchości trwa i pozwala czerpać z naczynia miłości
Ja2 | 2017-05-21 21:15 |
Na porcelanie plamy? To mało logiczne jeżeli zestawimy to z dotykiem, ponieważ porcelana powleczona jest powłoką plamo-odporną. I słowo ,,posłużyć''. Zauważasz wydźwięk tego słowa? Po pierwsze przedmiotowość, po drugie źle rozumiana usłużność. Nie o to chyba chodzi Ci w związku? Wiersz jako całość z dziewczęcym, nie co trwożliwym a jednocześnie pełnym pragnienia spełnienia przekazem.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się