Splin

Kocham wracać do jesieni,
patrzeć na uginające się kasztanowce,
przemierzać alejki w kolorze filtru retro.
Beztroskie lato zostawiam za sobą
na białej ziemi, bo zamki porwało już morze.
Wpatruję się w gęsty deszcz,
co ze szkła i z oczu zmywa poranne upiory.
Budzi mnie - pyk, pyk, chlup!
Nostalgia unosi się w powietrzu jak eter
wraz z romantycznym zapachem kadzideł.
Lato minęło jak wiosna życia.
Czekam na pełnię.

Urodzona na jesieni

Pola_Kaj

Średnia ocena:

Kategoria: Przyroda

Data dodania 2017-09-05 17:26

Komentarz autora:

Strona glówna

< Pola_Kaj >

< wiersze >

Pola_Kaj | 2017-09-06 12:44 |

Ok, może to nie wiersz, a raczej pogranicze. Czyli nie rozumiesz... Naucz się może szukać drugiego dna. To nawet wiersz o przyrodzie nie jest. Zastanów się. Czy mam czarno na białym to zinterpretować?

Pola_Kaj | 2017-09-06 12:17 |

Nuel, to nie jest interpretacja. Konkretnie proszę. Bo wiesz.... ja tu widzę drugie dno...

Pola_Kaj | 2017-09-06 10:04 |

Nuel, bardzo jestem ciekawa, jak Ty rozumiesz ten tekst :)

jagoda | 2017-09-06 05:50 |

Nostalgiczna jesień...usiąść z jesienią przy ognisku. Ja też urodziłam się w jesieni. :-)

p_s | 2017-09-05 21:28 |

tak, świetne strofy przeplatają się z przeciętnymi, jednak utwór zaciekawia i zatrzymuje :-)

Ja2 | 2017-09-05 17:45 |

Bardzo nastrojowo i ciekawie. Może przemyśl jeszcze odgłosy deszczu. Przy ,,chlup'' czar pryska.

Brak komentarzy