W starej łajbie wciąż płynę przez morze smutku ogromne Kiedyś do portu zawinę może zapomnę Za gardło mnie chwyciła uszy zmęczone ciszą Kotwice w serce wbiła nic nie usłyszą. Wie co to jest samotność twarz zakurzona księżyca Moja w nią często wpatrzona słona źrenica
Monsun
